Kamienny pielgrzym usytuowany jest na początku Drogi Królewskiej prowadzącej do klasztoru na Świętym Krzyżu. Sam klasztor przyciąga niezmiennie ogromne rzesze wiernych i turystów.
Kamienna figura klęczącego mężczyzny, nazywanego także Emerykiem, św. Onufrym lub Kamienną Osobą budzi zainteresowanie, choćby ze względu na opowiadaną od lat historię. Ów pielgrzym przybył w te strony wiedziony sławną historią relikwii Krzyża Świętego. Wcześniej był rycerzem sławnym ze względu na swe dokonania bardzo zarozumiałym i pysznym. Po zakończeniu służby wędrował do miejsc świętych na całym świecie. Wszystkim spotkanym na swej drodze ludziom opowiadał, że jego dusza, w godzinę śmierci, powędruje prosto do raju.
Drogę do klasztoru postanowił przebyć na klęczkach (na kolanach). Zbliżając się do szczytu góry i klasztoru usłyszał bijące dzwony i oznajmił wówczas, że słychać je na jego powitanie, bowiem oddają mu cześć z tego względu, że jest wyjątkowo świątobliwym człowiekiem. Ta zarozumiała wypowiedź spowodowała, że wędrowiec skamieniał. Od tego czasu pokutuje za swój grzech zarozumiałości i posuwa się w kierunku klasztoru co rok o jedno ziarnko piasku (maku). Gdy dotrze na szczyt, nastąpi koniec jego pokuty, jednocześnie będzie to też koniec świata.
