Anna Kamieńska
(12 kwietnia 1920 roku, Krasnystaw – 10 maja 1986 roku, Warszawa)
Polska poetka, prozaik, autorka książek dla dzieci i młodzieży, eseistka, tłumaczka poezji bułgarskiej i rosyjskiej.
Dzieciństwo spędziła w Lublinie, tam skończyła Szkołę Powszechną im. Marii Konopnickiej i III Liceum Ogólnokształcące im. Unii Lubelskiej.
Studiowała pedagogikę, uczęszczała w okresie okupacji na tajne komplety, po wojnie skończyła filologię klasyczną na Uniwersytecie Łódzkim, choć rozpoczęła na Uniwersytecie Lubelskim. Wyszła za mąż za Jana Śpiewaka i doczekała się dwóch synów.
W swych wierszach dawała wyraz ideom humanizmu chrześcijańskiego, wyrażała solidarność z cierpiącymi i umierającymi, afirmowała świat. Nawiązywała do Biblii i formuł modlitewnych.
Pisała o samotności, cierpieniu i śmierci.
Na charakter jej twórczości wpłynął ksiądz Jan Twardowski.
Debiutowała na łamach „Odrodzenia”, jest autorką wielu tomów poezji i opowiadań. Pracowała też w wielu czasopismach kulturalnych, najważniejsze z nich to:
- „Wychowanie” (1949),
- „O szczęściu” (1952),
- „Bicie serca” (1954),
- „Oj lesie, lesie zielony”, wydany wspólnie z mężem, zawiera tł. poezji bułgarskiej (1956),
- „Pod chmurami” (1957),
- „W oku ptak” (1959),
- „Źródła” (1962),
- „Odwołanie mitu” (1967),
- „Wygnanie” (1970),
- „Biały rękopis” (1971),
- „Herody” (1972),
- „Drugie szczęście Hioba” (1974),
- „Rękopis znaleziony we śnie” (1978),
- „Milczenia” (1979),
- „Deszczowe lato” (1980),
- „Wiersze jednej nocy” (1981),
- „Raptularz wojenny” (1982),
- „W pół słowa” (1983),
- „Dwie ciemności „(1984),
- „Milczenia i psalmy najmniejsze” (1988).
Rok 1960 to czas wydania tomiku wierszy „Słoneczny lizak” i debiut na rynku literatury dziecięcej i młodzieżowej. Popularność zyskała powieścią fantastyczno-filozoficzną „W Nieparyżu i gdzie indziej” (1967), później ukazały się „Są takie wyspy ” (1970), „W królestwie Plastelinie” (1970″), „Wielkie małe rzeczy” (1974), „Sześciopiętrowy dzień” (1975), „Samowarek mojego dziadka” (1976), Marianna (1980).
Do ważnych tematów jej twórczości, zarówno poetyckiej, jak i prozatorskiej, należała „Biblia”, przybliżała ją czytelnikom, m.in. w „Twarzach księgi” czy „Książce nad książkami”.
W 1967 roku zmarł jej mąż Jan Śpiewak, któremu poetka poświęciła zbiór wierszy, zainicjowała z przyjaciółmi nagrodę imienia Jana Śpiewaka.
Inne utwory A. Kamieńskiej to:
- „Czasy 'małego’ szczęścia” (zbiór lirycznych opowiadań) (1963),
- „Pragnąca literatura” (problemy pisarstwa ludowego u nurtu ludowego w poezji współczesnej, szkice literackie)(1964).
- „Jeden z grzechów pięknych” (felietony krytyczno-literackie na temat poezji) (1967),
- „Rozmowy z profesorem Daleczko” (1969),
- „Poeta ziemi rodzinnej ” (zbiór wspomnień i esejów o Stanisławie Piętaku) (1970),
- „Od Czarnolasu” (najpiękniejsze wiersze polskie) (1971),
- „Od Leśmiana” (najpiękniejsze wiersze polskie) (1974),
- Twarze księgi” (analiza i interpretacja Biblii) (1981),
- „Notatnik 1965–1972” (1982),
- „Na progu słowa” (1985),
- „Do źródeł” (psalmy i inne przekłady poetyckie) (1988),
Pod koniec życia „zajęła” się twórczością religijną, współpracowała z dominikańskim wydawnictwem „W drodze”, m.in. tłumaczyła poezję chrześcijańską, np. Księga Psalmów.