Kantata

  • Kantata z włoskiego oznacza muzykę śpiewaną (cantata), z łaciny śpiewać (cantare).
  • Mówimy tak o utworze muzycznym na głosy solowe, nieraz na chór i orkiestrę.
  • Utwór  złożony najczęściej z kilku oddzielnych części (wieloczęściowy składający się z arii, duetów i chórów).
  • Jest mniejszy od opery i oratorium.
  • Odmienne też ma teksty.

Mistrzowie kantaty to:

  • Alessandro Scarlatti (1660 – 1725), włoski kompozytor baroku,
  • Jean-Philippe Rameau (1683 – 1764), francuskim kompozytor baroku,
  • Johann Sebastian Bach (1685 – 1750), niemiecki kompozytor baroku,
  • Joseph Haydn (1732 – 1809), austriacki kompozytor klasycyzmu,
  • Wolfgang Amadeus Mozart (1756 – 1791), austriacki kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych,
  • Ludwig van Beethoven (1770 – 1827), kompozytor i pianista niemiecki, prekursor romantyzmu,
  • Siergiej Prokofjew (1891 – 1953), rosyjski kompozytor, pianista, współtwórca modernizmu (futuryzmu, ekspresjonizmu, prymitywizmu i neoklasycyzmu),
  • Arnold Schönberg (1874- 1951), austriacki kompozytor, modernista,
  • Anton Webern (1883 – 1945), austriacki kompozytor.