John Keats
( 31 października 1795, Moorgate, City of London, Wielka Brytania – 23 lutego 1821, Rzym, Włochy)
Poeta angielski okresu romantyzmu.
Wcześnie stracił rodziców, uzyskał solidną edukację humanistyczną, uczył się łaciny, francuskiego, historii w Enfield Academy. Przerwał jednak naukę, by opiekować się młodszym rodzeństwem.
W 1800 roku rozpoczął naukę zawodu w aptece w Edmonton, gdzie terminował 5 lat. Już wtedy podejmował pierwsze próby pisarskie, pisał o poezji i sztuce deklamacji. W 1815 roku rozpoczął studia medyczne, poznał w tym czasie wielu artystów, np. poetę Leigh’a Hunta, eseistę Charles’a Lamba, malarzy Severna i Haydona czy krytyka literackiego Williama Hazlitta, dlatego też porzucił medycynę na rzecz poezji.
Miał wiele problemów rodzinnych (choroba brata Toma, emigracja brata Georga do Ameryki), dlatego poemat „Endymion” stanowił ucieczkę twórcy od problemów dnia codziennego. Utwór jednak nie zyskał uznania krytykowi, co mocno przeżył. Zakochał się w tym czasie (Fanny Brawne), ale postanowił poprosić ją o rękę, kiedy zyska sławę.,
Jego poezja i listy zdradzają ciekawą, ciepłą i głęboką osobowość twórcy. Był wyjątkowo wnikliwy, w jego twórczości występuje natłok szczegółów, ogromna wrażliwość i chęć wniknięcia i poznania natury ludzkiej. Miał wyczucie chwili i umiejętność wykorzystania doświadczeń codziennego życia do potrzeb poezji.
W 1819 roku Keats poważnie zachorował, wyjechał wówczas do Włoch do przyjaciela Leigh’a Hunta. Poeta odwiedził też ukochaną, wydawało się, że jest już lepiej, ale nastąpił powrót choroby i wyjechał ponownie do Włoch ze względu na ciepły klimat.
Zmarł w Rzymie i tam został pochowany, a Fanny Brawne przez wiele lat opłakiwała jego śmierć.
Ważniejsze utwory:
1818
- „Endymion”,
- „Izabella”.
1819
- „Hyperion”,
- „La Belle Dame sans Merci”.
- „”Oda do słowika”,
- „Oda do greckiej urny”,
- „Oda do jesieni|”,
- „Lamia”,
- „Upadek Hepriona”.