Onufry Kopczyński
(właściwie Andrzej Kopczyński, krypt.: X. K. S. P.)
(30 listopada 1735, Czerniejewo – 14 lutego 1817, Warszawa)
Ksiądz pijar, poeta łaciński, pedagog szkół pijarskich i Collegium Nobilium.
Językoznawca, prekursor badań nad polską gramatyką, autor pierwszego podręcznika gramatyki języka polskiego.
Uważany za pierwszego pracodawcę języka polskiego.
Członek Towarzystwa do Ksiąg Elementarnych I towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Członek konfederacji targowickiej, członek Izby Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego w 1808 roku.
Napisał pierwszy podręcznik gramatyki dla dzieci „Gramatyka języka polskiego i łacińskiego dla szkół narodowych w trzech częściach” (1778-1783).
Nauczycielom przygotował wskazówki metodyczne do realizacji z tym podręcznikiem „Przypisy do Gramatyki”.
Inne jego opracowania to m. in.:
- „Nauka czytania i pisania”,
- „Elementarz dla szkół parafialnych narodowych” (1785),
- „O duchu języka polskiego” (1804),
- „Poprawa błędów w ustnej i pisanej mowie polskiej” (1808).