Dramat romantyczny jest gatunkiem synkretycznym, który cechuje swoboda kompozycyjna i „otwartość utworu, która pozwala na szeroką interpretację. Za najważniejsze wyróżniki uważa się:
- zerwanie z jednością czasu, czas każdego z aktów dramatu toczy się kiedy indziej, a I akt nie ma w zasadzie wskazanego konkretnie czasu, II akt ma podtytuł 1828 rok, a akcja aktu III osadzona jest w konkretnej historycznej rzeczywistości, tj. w maju 1829 roku,
- zerwanie z jednością miejsca, majątek ziemski gdzieś na Litwie, podróże po Europie, Warszawa,
- brak związku przyczynowo-skutkowego następujących po sobie scen, podróż po Europie to oddzielne epizody, luźno powiązane przyczynowością akcji,
- obecność bohatera romantycznego,
- współistnienie świata realnego i fantastycznego (np. Mefistofeles będący Nieznajomym i Doktorem, Strach i Imaginacja),
- nastrojowość, zmiany „klimatu” poszczególnych scen, groteska w scenie z papieżem, dramatyzm zaprzysiężenia cara,
- synkretyzm rodzajowy, elementy dramatyczne przeplatane z epickimi, tj. opowiadanie Grzegorza i lirycznymi, tj. monolog na Mont Blanc,
- otwarta kompozycja,
- niescenicznośc tekstu.