Kilka lat temu świat zamieszkiwały dziwne istoty. Były to m.in. elfy, krasnoludy, smoki, orki, hobbici i ludzie. Krasnoludy przybyli z dalekiej północy z całym majątkiem i narzędziami na Samotną Górę. Zaczęli tam wykopy, zbudowali tunele i ogromne podziemne hale oraz warsztaty, gdy wykonywali prace budowlane znaleźli dużo złota i drogich kamieni. Dzięki im zdobyli ogromne bogactwo i sławę. Pomagali tym najbiedniejszym, nie tylko krasnoludom lecz i ludziom, elfom itp. Podarowali im złoto i drogie kamienie, by mogli żyć dostatnio.
Krasnoludy traktowały ludzi, elfów i innych jak równych siebie, z szacunkiem i uprzejmością. W cieniu góry założyły miasto Dal. Krasnoludy pomagały innym w nauce i uczyły posługiwania się bronią. Posiadali dużo pieniędzy i klejnotów co zainteresowało smoki, które były bardzo chciwe i kradły drogocenne klejnoty. Najbardziej chciwym i złym smokiem był Smaug, który pewnego dnia zaatakował Samotną Górę. Krasnoludy, którzy tam byli widzieli ogień. Chcieli się uratować, więc pobiegli do głównej bramy, ale smok Smaug tam się na nich zaczaił. Niektórzy ocaleli, bo ukrywali się, ale Smaug zabrał im całe bogactwo, które mieli. Po ataku smoka Smauga musieli opuścić Górę i wyruszyć w podróż w poszukiwaniu nowego miejsca do zamieszkania. Często źle się im wiodło, gdyż pracowali jako prości kowale albo w kopalniach węgla. Lecz nigdy nie zapomnieli o tym, jak smok Smaug zabrał ich cały majątek. Krasnoludy nie zapomniały też, że elfy nie pomogły im w walce ze Smaugiem.
Gdy smok Smaug je zaatakował to byli trochę wystraszeni, płakali i przeklinali go z ukrycia, w którym czekali aż smok pójdzie, a oni się wydostaną. Smok Smaug uważał krasnoludy, elfy, ludzi i inne osoby za odrażające i paskudne istoty. Krasnoludy nie były takimi istotami za jakie uważali je inni, potrafiły wybaczyć elfom to, że nie pomogły im w walce ze smokiem Smaugiem i z orkami.
Krasnoludy wyróżniały się niskim wzrostem, otyłą sylwetką, mieli brody najczęściej koloru błękitnego, białego, brązowego i szarego, które sięgały za złoty lub srebrny pas. Miały jasne błyszczące oczy i krzepkie dłonie. Nosiły skóry zwierząt, ale także i zbroje, które pomagały im przeżyć w bitwie. Krasnoludy nosiły też kaptury koloru czerwonego, białego, szarego lub brązowego i nigdy nie rozstawały się ze swoimi toporami i innymi narzędziami zbrojnymi do walki. Kobiet było niewiele i nie różniły się bardzo od mężczyzn, ponieważ też nosiły brody i miały otyłą sylwetkę, nie były zbyt urodziwe. Zajmowały się kopaniem tunelów, wykopów, budowały ogromne hale. Krasnoludy lubiły pogra na instrumentac,h takich jak bęben, flet czy harfa, którą gdy ktoś delikatnie dotknął strun, ona wydobywała z siebie muzykę niespodziewaną i słodką, przy której mogli się bawić. Walczyły w bitwach z orkami i innymi dziwnymi istotami, nie zawsze wygrywały, ale nigdy nie unikali bitew. Krasnoludy był to ród waleczny i odważny. Czasami byli bardzo uprzejmi i kulturalni, np. podczas wizyty u Bilba Bagginsa, wchodząc do niego witali się grzecznie. Gdy walczyli podczas wyprawy okazali się oddanymi przyjaciółmi i byli troskliwi o towarzyszy. Byli trochę bałaganiarzami i obżarciuchami, tak się zachowywali podczas kolacji u Bilba Bagginsa, ale później wszystko posprzątali, co jest pozytywną cechą.
Okazały się najlepszymi, oddanymi i troskliwymi przyjaciółmi, na których inne istoty, takie jak ludzie czy elfy mogli liczyć. Krasnoludy to tak naprawdę istoty fikcyjne, ale fajne byłoby żyć w takim świecie, w którym istniałyby naprawdę.
Autor: Dorota, Katarzyna
