- Do końca XVIII wieku nie traktowano dzieci poważnie.
- Nie starano się tez zaspokajać ich specyficznych potrzeb.
- Uważano dzieci za miniatury dorosłych.
- Jako książki dla nich przygotowywano skróty i adaptacje książek dla dorosłych (np. „Przypadki Robinsona Cruzoe” D. Defoe).
- Pojawienie się oryginalnej twórczości dla dzieci i młodzieży stało się wyrazem uznania okresu dziecięcego za ważny w rozwoju człowieka.
- Już pod koniec XIX wieku młodzi czytelnicy mogli poznać kilka interesujących pozycji książkowych (m.in. „Alicję w krainie czarów” L. Carrolla czy „Wyspę skarbów” R.L. Stevensona).
- Często książki popularne w jednym kraju nie były znane zupełnie w innym.
- Mimo wszystko poziom literatury dziecięcej pozostawiał wiele do życzenia.
- W wieku XX literatura dla dzieci i młodzieży przeżyła prawdziwy rozkwit.
- Pojawiło się wiele książek, które zaspokajały różne gusta.
- Zachętą do czytania (mimo wielu obaw!) były także ekranizacje filmowe.
- Wzrósł ponadto ogólny poziom umiejętności czytania podnosząc w ten sposób popyt ba książki także dla dzieci i młodzieży.
- Wielu współczesnych twórców specjalizuje się w literaturze dziecięcej i młodzieżowej.
- Na rynku księgarskim pojawiają się kolejne pozycje tego gatunku.
- Dla popularyzacji organizowane są targi, imprezy i spotkania z autorami najpopularniejszych książek.
- Wiele książek dla tej grupy wiekowej łączy fantazje z rzeczywistością.
- Daje się zauważyć zwrot ku fantastyce, w stronę problematyki psychologicznej i moralnej.
- Literatura dla dzieci i młodzieży jest niezwykle bogata.
- Wynika to z roli i różnorodnych funkcji, jakie pełni.
- Są to np. funkcje dydaktyczne, wychowawcze, rozrywkowe.
- Odgrywa bardzo istotna rolę w procesie kształtowania osobowości młodego człowieka.