Kubizm to kierunek w sztuce (malarstwie i rzeźbie) od 1907 do 1916 roku. Pojawienie się tego kierunku było rewolucją w sztukach plastycznych. Rozwinął się szczególnie we Francji.
To jedyny kierunek w malarstwie, w którym całkowicie odrzucono dorobek artystyczny poprzednich pokoleń.
Malarze kubiści sprowadzali wszystkie obiekty do elementarnych figur geometrycznych, odrzucali reguły perspektywy i starali się geometrycznie uproszczać elementy kompozycji.
Nazwa kierunku pochodzi od łacińskiego słowa „cubus”, oznaczającego sześcian, kostka.
Malarze kubistyczni starają się oddawać całkowity widok przestrzenny obiektu na płaskim płótnie.
Malarze tego kierunki malowali głównie martwą naturę, rzadziej ludzi, wykorzystując różne techniki, m.in. deformację, dekonstrukcję i kolaż.
Sztuka kubistyczna stała się podstawą nowych kierunków (m.in. konstruktywizmu, futuryzmu, ekspresjonizmu) i inspiracją dla wielu artystów.
Główni przedstawiciele:
- Pablo Picasso,
- Georges Braque,
- Salvador Dalí,
- Paul Cézanne,
- Fernand Léger,
- Juan Gris,
- Marcel Duchamp,
- Marc Chagall i inni.