| I |
- Prolog „Pieśń słoneczna”,
- Rozdziały I-LIII są opowieścią o życiu bohatera, który na wzór Chrystusa zgromadził wokół siebie dwunastu braci – synów bogatych rodzin,
- Ci synowie, bogatych szlachetnych rodów, dobrowolnie wzgardziwszy dobrami doczesnymi, ciężko pracowali na swe utrzymanie, a zarobione pieniądze oddawali ubogim.
|
| II |
- Św. Franciszek najwyższą miłością obdarza Boga, modli się żarliwie, rozmawia, widzi Go, czcią obdarza wszystko, co Bóg stworzył: ludzi i każde żywe stworzenie,
- Przemawia do kwiatów, ptaków i zwierząt, łagodnością i dobrocią pokonuje wcielenie zła – wilka z Gubbio,
- .Szczęście i radość czerpie z ubóstwa, cierpienia, cierpliwości i poświęceniu dla ludzi (okazuje współczucie i pomoc chorym),
- Często wygłasza pouczające kazania, pełne prostoty i poezji. „Święty Biedaczyna” kocha z wzajemnością siostrę Klarę z kościoła pod wezwaniem św. Damiana, lecz miłość ta nie ma nic z pożądania, a wyraża się w duchowym zespoleniu w poznawaniu Boga.
|
| III |
- Rozważania o stygmatach Franciszka, które otrzymał na górze Alwerno, podczas odbywania czterdziestodniowego postu „świętomichalskiego”=,
- Dzięki żarliwej modlitwie, przeżywał mękę Pańską, miał widzenia (ognista kula, Serafin – Chrystus), później leczył chorych i nawiedzonych,
- Po swej śmierci (w sobotę 4 października 1226 roku) ukazał się swym braciom i poprzez nich czynił cuda.
|
|
IV
|
- Życie i nauka uczniów św. Franciszka: braci Jałowca, Idziego i Leona,
- Głoszenie kult cudownych zdolności samego świętego.
|
