Bolesław Leśmian
(właściwe nazwisko Lesman)
(22.01. 1877, Warszawa – 5.11.1937, Warszawa)
Poeta, autor baśni prozą, dramaturg, prozaik, krytyk literacki i tłumacz.
Prawdopodobnie pomysł na zmianę nazwiska podsunął poecie jego wuj, także poeta Antoni Lange. Zmiękczenie głoski s na ś miało spolszczyć żydowskie nazwisko, wiązać się też z tematyką lasu poruszaną w poezji.
Już jako uczeń rosyjskiego gimnazjum klasycznego wykazywał humanistyczne zainteresowania i wybitną inteligencję
Indywidualność epoki dwudziestolecia międzywojennego, mistrz fantastyki baśniowej i neologizmów.
Rozpatrywał tematykę egzystencjalną, rozumienie świata i człowieka, relację Bóg – Człowiek, dostrzegając przywiązanie ludzi do spraw ziemskich i tzw. heroiczny humanizm istnienia człowieka. Interesował się metafizyką, tym co niedostępne w poznaniu naukowym.
Związany z kilkoma teatrami (w Warszawie, Łodzi). Ukończył gimnazjum i wydział prawa w Kijowie. Jako poeta debiutował w 1895 roku, w warszawskim „Wędrowcu”, później współpracował z „Chimerą”.
w 1901 roku zaczął pracę w biurze kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w Warszawie i włączył się w życie literackie stolicy.
Żonaty z malarką Zofią Chylińską. Wiele podróżował po Europie, przez jakiś czas mieszkał w Hrubieszowie, Zamościu, by przed śmiercią powrócić do Warszawy.
Autor wierszy filozoficznych, którym często nadawał formę ludowych ballad na pozór naiwnych.
W centrum jego twórczości znajduje sie człowiek i jego los. Poeta pisze o piętnie śmierci ciążącym nad życiem człowieka, przemijaniu, nietrwałości doczesnego świata i potędze, a zarazem kruchości uczuć.
Stworzył własny język literacki, łatwy do rozpoznanie poprzez charakterystyczne neologizmy.
Najbardziej znane utwory to:
- „Sad rozstajny” (1912),
- „Klechdy sezamowe” (1913),
- „Łąka” (1920),
- „Napój cienisty” (1936),
- „Dziejba leśna” (1938),
- „Klechdy polskie” (1956),
- „Skrzypek opętany” (1985),
Wszystkie jego wierszy poety były literackim objawieniem i na trwałe wpisywały się w. dzieje polskiej literatury współczesnej ze względu na nowatorstwo, baśniowość i uczuciowość.
Zmarł na atak serca 5 XI 1937 roku, a w „Kurierze Warszawskim” ukazała się taka informacja „Niespodzianie, przedwcześnie zszedł z tego świata poeta znakomity, artysta wielkiej miary, człowiek zacny”.