I wojna światowa (1914-1918), jak każde działanie wojenne, pozostawiła bolesne doświadczenia i wiele strat w państwach Europy i całego świata. W wielu dokumentach nazywano ją światową i wielką.
Pokazała jak straszne są efekty działań, a postęp cywilizacyjny potrafi nie tylko budować, ale też niszczyć i służyć zabijaniu. Podważyła zasady człowieczeństwa, te moralne, polityczne, estetyczne i obyczajowe, których fundamentem były tradycyjne społeczeństwa.
Zakończenie wojny wiązało się bezpośrednio z marzeniami milionów ludzi na zbudowanie lepszego, sprawiedliwego świata i ludzi. Polska odzyskała po 123 latach niepodległość. Polacy cieszyli się ogromną radością, z niepewnością spoglądali jednak w przyszłość, zastanawiając się nad kształtem przyszłego państwa.
Te wszystkie emocje znalazły odbicie w liryce (poezji). Pojawiły się wówczas w poezji nowe tematy i nowy bohater literacki. Głosił on radość, satysfakcję z nawet najmniejszych postępów i prostego codziennego życia w wolnej Polsce.
Poeci tego okresu podejmują szerokie polemiki z problematyką, postawami i wartościami twórców minionych epok, m. in z romantykami. Ci współcześni artyści prezentują zupełnie inny sposób myślenia, nazywany wyzwoleniem artystycznej wyobraźni.