Dzieje sceniczne dramatu to wiele inscenizacji na całym świecie. Najbardziej znane lub charakterystyczne to:
- Jean-François Ducis, francuski dramatopisarz i adaptator Shakespeare’a, nadał swemu dziełu formę klasycystyczną (1784).
- Johann Christoph Friedrich von Schiller – niemiecki poeta, filozof, historyk, estetyk, teoretyk teatru, forma romantyczna (1800).
- C de Trie, wersja pantomimiczna pełna efektów specjalnych (1817).
- Max Reinhardt, wielostronny inscenizator, wykorzystał w scenografii swego „Makbeta” ruchome wieże (1916).
- B. Jackson umieścił tragedię w realiach I wojny światowej (1928).
- Ch. Morowitz zaprezentował ją jako seans czarnej magii (1969).
- Pierwszą polską inscenizację wyreżyserował Jan Nepomucen Kamiński (1805).
- Zygmunt Hübner (1958), Lidia Zamkow (1966), Adam Hanuszkiewicz (1972) to autorzy najciekawszych powojennych inscenizacji.
- Andrzej Wajda wyreżyserował telewizyjną wersję „Makbeta” (1969).
- „Makbet” posiada inscenizacje w konwencji teatru marionetkowego, teatru Kabuki, słuchowiska rafiowego, a nawet zuluskich tańców plemiennych.
Wg M. Kuziak, Lektury bez tajemnic, Od średniowiecza do Młodej Polski, Kraków 1999.