- Śródmieście Warszawy (w czasie wędrówek narrator dostrzega brudne ulice, odrapane tynki budynków, ruiny, zaułki, szarych, zmęczonych ludzi),
- Nowy Świat, Aleje Jerozolimskie, po których grasuje w celach rabunkowych „powojenna partyzantka miejska”.
- Plac Trzech Krzyży i Plac Defilad, droga krzyżowa narratora na jego Golgotę.
- Kino „Wołga” z wystawą obrazów byłego ministra kultury, członka KC, który „całe życie pracowicie strawił na gnojeniu artystów ściganiu znędzniałej sztuki, a teraz pozazdrościł raptem swoim ofiarom i sam się wziął do malowania. Reżim ma więc już własną sztukę”.
- Gmach Komitetu Centralnego i sąsiadujące z nim podziemia restauracyjne z salą bankietową, bogatym bufetem dla najwyższego kierownictwa.
- Widoczny z dala Pałac Kultury i Nauki („Pomnik Pychy i statua niewolności jako ostatnia stacja męki z ołtarzem ofiarnym na całopalenie człowieka).
- Szary zwyczajny , trzynastogodzinny dzień narratora-bohatera oraz jego bliskich mieszkańców stolicy.