Przedmiotem zainteresowania malarzy XVIII wieku było życie ich własnej epoki, pokazywane z różnej perspektywy. Dzięki temu powstały arcydzieła ilustrujące frywolne sceny dworskie, realistyczne studia malarskie i bezlitosne satyry. Sztuka zeszła na ziemię, a przepych i pobożność baroku zaczęły tracić na atrakcyjności.
Pojawił się m.in. styl rokoko, który swoimi pastelami i swobodą kompozycji zastąpił barok. Był to głównie styl dekoracji wnętrz, pełen lekkości i intymności.
Wśród artystów tych czasów wyróżnić należy:
- Antoine Watteau (1684-1721), Francuz, kopista, malarz sceny operowej, twórca nowego stylu malowania, przedstawiającego wytwornych kochanków na tle przyrody, z wykorzystaniem iluzji, wybrane dzieła to „Odjazd na Cyterę”, „Gilles”.
- François Boucher (1703-1770), Francuz, namalował pogodne sceny dworskie, słynną manufakturę gobelinów, sceny mitologiczne, będące pretekstem do pokazania ludzkiego ciała.
- Jean-Honoré Fragonard (1732-1806), Francuz, uczeń Bouchera, malował frywolne sceny („Huśtawka”), zabawy ludzi dorosłych.
- Jean Baptiste Greuze (1725-805), malujący dzieła pełne sentymentalizmu i moralizmu, realizmu szczegółów, namalował m.in. „Powrót syna marnotrawnego”, „Klątwa ojcowska”, a tytuły jego dzieł kierunkują zainteresowania tematyczne.
- Jean Baptiste Simeon Chardin (1699-1779), Francuz, malujący obrazy pełne prostoty, szczerości, głownie martwą naturę oraz sceny rodzajowe pełne zwykłych ludzi, nieraz mitologicznych postaci.
- Giovanni Antonio Canal, zwany Canaletto (1697-1768), Włoch, pochodzący z Wenecji, sławny dzięki pejzażom „miasta na wodzie”, odznaczające się bogactwem szczegółów, zmianami perspektywy, co sprawiało, że jego dzieła przypominają współczesną fotografię.
- Francesco Guardim (1712-1793), Włoch, rywal Canaletta, tworzący barwne i nastrojowe pejzaże, trudne jednak do rozpoznania o jakie konkretnie miejsce chodzi.
- Pietro Longhi (1702-1785), Włoch, z reporterskim instynktem przedstawiał weneckie bale, maskarady, występy trup teatralnych, fajerwerki.
- Giovanni Battista Tiepolo (1696-1770), Włoch, najsłynniejszy malarz Wenecji XVIII wieku, twórca malowideł dekoracyjnych, pełnych postaci i nieskończonej przestrzeni.
- William Hogarth (1697-1764), Anglik, pionier obrazu „satyrycznego”, sławę zyskał dzięki cyklowi dzieł „Kariera kurtyzany” (1731), twórca serii „Kariera rozpustnika” i :Modne małżeństwo”, przypominające współczesny komiks, a obrazujące chciwość, próżność i inne wady ludzi
- Joshua Reynolds (1723-1792) oraz Thomas Gainsborough (1727-1788), Anglicy, Reynolds znany jako twórca portretów wybitnych osobistości brytyjskiego życia politycznego, artystycznego i towarzyskiego, zaś Gainsborough jako malarz krajobrazów, stanowiących istotną część jego portretów, bowiem postaci przedstawiał na ich tle.
- Marcello Bacciarelli (1731-1818), spolonizowany Włoch, malarz obrazów Zamku Królewskiego i Łazienek, a także twórca portretów, m.in. Portretu Stanisława Augusta Poniatowskiego w stroju koronacyjnym”.
- Jan Piotr Norblin, właśc. Jean-Pierre Norblin de La Gourdaine (1745-1834) – francuski malarz, rysownik i grafik, wiele lat spędził w Polsce, utrwalający różne przejawy polskiego życia, uprawiający malarstwo rodzajowe, malarz rodu Czartoryskich, wybrane obrazy to: „Towarzystwo na wycieczce nad jeziorem”, „Konstytucja 3 maja”, „Wieszanie zdrajców na Rynku Starego Miasta w Warszawie”.