Tomasz Mann
(6 czerwca 1875, Free City of Lübeck (Lubeka) – 12 sierpnia 1955, Zurych, Szwajcaria)
Wybitny niemiecki prozaik i eseista.
Po śmierci ojca zamieszkał w Monachium, gdzie pracował jako współpracownik i redaktor czasopisma satyrycznego „Simplicissimus”.
Zadebiutował cyklem opowiadań „Mały pan Friedman” w 1898 roku.
Zaliczany do grupy najważniejszych pisarzy niemieckich XX wieku.
Typowy przedstawiciel modernizmu w literaturze.
W swych utworach ukazał przemiany zachodzące w Niemczech w pierwszej połowie XX wieku.
Wiele podróżował, a przejęcie władzy przez Hitlera zastało go za granicą i już nigdy nie powrócił do kraju,. Początkowo zamieszkał w Szwajcarii, w 1938 roku wyjechał do USA, do Kalifornii. Przyjął w 1944 roku amerykańskie obywatelstwo.
Do Europy wrócił w 1952 roku i zamieszkał w Szwajcarii.
Uznawany jest za najwybitniejszego pisarza niemieckiego pierwszej połowy XX wieku.
W 1929 roku otrzymał Nagrodę Nobla.
Prezentował przywiązanie do dorobku wcześniejszych pokoleń.
Jest autorem licznych powieści, esejów, studiów literackich i pism autobiograficznych.
Studiował filozofię Schopenhauera, Nietzschego i Freuda, miały one wpływ na jego twórczość, szczególnie we wcześniejszym okresie.
Najważniejsze z dzieł Manna to:
- „Buddenbrokowie”, 1901,
- „Tonio Kröger”, 1903,
- „Tristan”, 1903,
- „Królewska wysokość”, 1909,
- „”Śmierć w Wenecji”, 1913,
- „Czarodziejska góra”, 1924,
- „Józef i jego bracia”, 1934-1943,
- „Lotta w Weimarze”, 1939,
- „Doktor Faustus”, 1947,
- „Jak powstał doktor Faustus”, 1949,
- „Wybraniec”, 1951,
- „Oszukana”, 1953,
- „Wyznania hochsztaplera Feliksa Krulla”, 1954.