- Gatunkowo jest to fraszka z gatunku liryki refleksyjno – filozoficznej
- Motywem przewodnim jest vanitas ( wątek łączący przemijanie i piękno).
- Utwór wyraźnie nawiązuje do starotestamentowej „Księgi Koheleta”.
- Kohelet to kaznodzieja przemawiający na spotkaniach, nauczał o sensie istnienia człowieka, o stosunku ludzi do Boga i rzeczy materialnych.
- Początek wiersz potwierdza rozważania „Świat hołduje marności”, co oznacza, że ludzie wypełniają czas zdobywaniem ziemskich dóbr.
- Podmiot liryczny wyraża opinię, że skłonność ku „marnościom” stała się nieodłącznym elementem istnienia człowieka na ziemi.
- Podmiot liryczny wskazuje też na umiar i konieczność znalezienia złotego środka, by nie popadać w skrajności.
Świat hołduje marności
I wszytkie ziemskie włości;
To na wieki nie minie,
Że marna marność słynie.
Miłujmy i żartujmy,
Żartujmy i miłujmy,
Lecz pobożnie, uczciwie,
A co czyste, właściwie.
Nad wszytko bać się Boga –
Tak fraszką śmierć i trwoga.