„Marsz ks. Józefa Poniatowskiego” (1763-1813, herbu Ciołek, generał, minister wojny i naczelny wódz Wojsk Polskich Księstwa Warszawskiego, marszałek Francji, członek Rady Stanu Księstwa Warszawskiego) to piękna żołnierska piosenka patriotyczna. Znana jest również pod tytułem „Marsz wojenny”. Pierwszy zapis jest w zasobach Jagiellonki (biblioteki krakowskie). Na nim znalazła się informacja, że pieśń tę śpiewano pod Wiedniem (wyprawa Sobieskiego 1863), więc w niektórych źródłach nazywana jest „Pieśnią rycerstwa Sobieskiego”. Istnieje kilka wersji utworu, prawdopodobnie 7, ale nie jet znany autor żadnej z nich (ani tekstu, ani muzyki).
Malarz polski wg Horacego Verneta, Śmierć księcia Józefa Poniatowskiego w nurtach Elstery, po 1817, Muzeum Narodowe w Krakowie, katalog zbiorów
Niechaj wesoło zabrzmi nam echo
Niechaj uderzą w tarabany
Niech wie świat cały, z jaką uciechą
Idziem, gdzie Wódz nasz kochany
Próżno łzy leją piękne dziewczęta
Próżno by nas wstrzymać rade
Gdy pożegnania przyszły momenta
Padły zemdlone i blade
Choć dom opuścić żal wielki bierze
I w sercu smutnem czujem rany
Idziemy chętnie prawi rycerze
Idziem, gdzie Wódz nasz kochany