Utwór patriotyczny towarzyszący podejmujących walkę Polakom. Pieśń powstał w okresie powstania listopadowego (wojna roku 1830 i 1831, najsilniejsza rozprawa Polski z Rosją spośród tych, które podejmowane były w XVIII i XIX wieku). Utwór anonimowy, nie są znani twórcy tekstu ani melodii.
Na odgłos narodu
I wodza i brata,
Na burzę z zachodu
Już dobądź bułata.
Na koniu, со w cwale
Sokoli ma lot,
I z bronią, со w strzale
Huczniejsza nad grzmot.
Uderzmy, wybijmy
Wrogów, wrogów, wrogów, wrogów.
Jak wesół, tak mężny,
Krwi Polak nie chciwy;
Jednością potężny,
Wolnością szczęśliwy.
Czy kniazie wypędza,
Czy kraj broni swój,
Krwi swej nie oszczędza,
Gdy idzie na bój.
Uderzmy, wybijmy
Wrogów, wrogów, wrogów, wrogów.
Czyj oręż jak gromem
Gnał Moskali chmury,
I czyj wstępnym bojem
Wziął Kremlina mury?
Неj, bracia dо bitwy
Tak idźmy, jak mur!
Dо Litwy, do Litwy,
Do Wałdajskich gór!
Uderzmy, wybijmy
Wrogów, wrogów, wrogów, wrogów.