- Anonimowe, początkowo przekazywane ust do ust, mity nie stanowią same w sobie literatury.
- Splatają się w nich losy potężnych bogów, wielkich bohaterów i zwykłych śmiertelników.
- Łatwo w nich odnaleźć wielką miłość, odwagę, poświęcenie, motyw wojny, spisków czy tragedii.
- Często jednak wykorzystywane są jako tematy dzieł literackich, głównie poematów epickich.
- Niektóry z tych poematów (np. „Iliada” czy „Odyseja”) stanowią obecnie niejako rodzaj autoryzowanej wersji mitu.
- Inne zyskują oprawę literacką, kiedy nikt w nie wierzy (np. „Pieśń o Nibelungach”) epos obrazujący germańskie wierzenia.
- Niektóre z mitów, szczególnie te związane z doświadczeniami egzystencjalnymi nie zostaną zapewne nigdy zapomniane.
- Największy wpływ na kulturę naszego kontynentu miały opowieści Greków i Rzymian.
- Starożytni Grecy wyznawali politeizm, czyli wiarę w wielu bogów.
- Wyobrażali sobie ich jako pięknych i zawsze młodych ludzi.
- Nieśmiertelność bogom zapewniał cudowny pokarm, tj. ambrozja i napój, tj. nektar.
- Gdy starożytni Grecy chcieli poznać wolę bogów lub poradzić się w ważnych sprawach, udawali się do wyroczni.
- Najsłynniejsza znajdowała się w świątyni Apolla w Delfach.
- Na pytania dotyczące przyszłości odpowiedzi udzielała Pytia (Pitia).
- Przedstawiana była jako siedząca na trójnogu, w miejscu niedostępnym dla wiernych.
- Pośrednikami między Pytią a wiernymi byli kapłani.