Zabieg literacki, ktory polega na:
- nadawaniu wybranym składnikom świata przedstawionego znaczeń sakralnych,
- upodobnieniu przedstawianej w utworze rzeczywistości do obrazów i wyobrażeń mitycznych, trwale wpisanych w ludzką świadomość,
- kreowanie rzeczywistości pozbawionej konkretyzacji czasowej, więc byt jawi się jak święty,
- ukazana rzeczywistość jest utrzymana w atmosferze niezwykłości, tajemniczości i wyjątkowości.
Zabieg ten wprowadzili do swych utworów:
- W.S. Reymont, „Chłopi”,
- T. Konwicki, „Sennik współczesny”,
- B. Schulz, „Sklepy cynamonowe”.