- Morfemy, za pomocą których tworzy się formy fleksyjne wyrazów.
- W języku polskim morfemami fleksyjnymi sa najczęściej sufiksy, które łączą się z tematem fleksyjnym wyrazu (np. dom-ów).
- W niektórych formach fleksyjnych czasowników i w związkach składniowych zdania morfem fleksyjny może być odrębnym wyrazem, np. morfem trybu przypuszczającego „by”, albo składnikiem czasownika posiłkowego, np. w „będę czytać” morfemem fleksyjnym jest temat czasownika posiłkowego będ-, końcówka -ę i sufiks bezokolicznika -ć.