- Utwór z gatunku bezpośredniej liryki refleksyjnej.
- Wiersz ciągły, 13 wersów o różnej liczbie sylab, bez rymów.
- Tematem wiersza jest ludzkie życie, losy człowieka, droga życiowa i emocje.
- Poeta ilustruje blaski i cienie życia.
- Pokazuje w ten sposób, że chwile szczęścia są wspólne z cierpieniem, trudami.
- Realizując swój los człowiek idzie nieraz tanecznym krokiem (chwile radości i szczęścia) lub ciężko stąpając, kiedy przygniatają go problemy.
- Podmiot liryczny mówi w pierwszej osobie, rozpamiętuję to, co minęło, dlatego prawdopodobnie jest to człowiek u schyłku życia, doświadczony.
- Występuję symbolika, chociaż cały wiersz można postrzegać jak jedną metaforę, poeta sięgnął po następujące symbole:
- *** rzekę, symbol bariery, przeszkody, niebezpieczeństwo, problemów, szczęścia i trudności, rozmaitości życia, upływu czasu.
- ***most, symbol połączenia w czasie i przestrzeni, pokonywania przeszkód, wyborów, drogi, prób, symbolu życia, przejścia poprzez trudy i radości.
- Poeta wykorzystał także środki artystyczne, np. epitety („szeroka rzeka”) czy porównania („szedłem lekko jak motyl i ciężko jak słoń”).
Nie wierzyłem
Stojąc nad brzegiem rzeki,
Która była szeroka i rwista,
Że przejdę ten most,
Spleciony z cienkiej, kruchej trzciny
Powiązanej łykiem.
Szedłem lekko jak motyl
I ciężko jak słoń,
Szedłem pewnie jak tancerz
I chwiejnie jak ślepiec.
Nie wierzyłem, że przejdę ten most,
I gdy stoję już na drugim brzegu,
Nie wierzę, że go przeszedłem.