Sławomir Mrożek
(29 czerwca 1930, Borzęcin – 15 sierpnia 2013, Nicea, Francja)
Jeden z najwybitniejszych polskich prozaików i dramatopisarzy współczesnych. W swoim dorobku artystycznym posiada liczne opowiadania, powieści, dramaty, felietony, humoreski, nowelki, recenzje, scenariusze filmowe oraz rysunki, cyklicznie drukowane w „Gazecie Wyborczej”.
Debiutował w 1950 roku w tygodniku „Przekrój” reportażem „Młode miasto”, w latach 190-1956 był członkiem redakcji „dziennika Polskiego”, , współpracował także z czasopismem „Życie literackie” i „Od A do Z”, prowadził w nich rubrykę „Postępowiec|”.
Od 1963 roku przebywał we Włoszech, w 1968 roku przeniósł się do Paryża, skąd po 21 latach pobytu wyruszył do Meksyku, na własną farmę. Wcześniej mieszkał też w Niemczech i USA. Po latach (1966) na krótko zamieszkał w Polsce, a później przeniósł się do Nicei.
Twórczość Mrożka utrzymana jest w konwencji groteski i parodii, ukazuje przede wszystkim krytyczna postawę pisarza do otaczającego go świata. Mrożka interesują relacje jednostek ze zbiorowościami, obserwuje i opisuje próby podporządkowanie lub zniszczenia indywidualności.
Nawiązują do tematyki filozoficzne, politycznej, obyczajowej i psychologicznej, a ich źródłem jest wnikliwa obserwacja rzeczywistości. Pisarz ukazywał absurdy życia w socjalizmie, utopijność idealizowanej rzeczywistości, a owe nonsensy przedstawiał wykorzystując kontrasty, kpiąc ze stereotypów obecnych w świadomości Polaków. Stosował także paradoks, ironię, aluzje i podteksty polityczne, czasem mówił w sposób niejednoznaczny, metaforyczny, co pozwalało jego utwory zaliczać donurtu absurdu.
Najbardziej znane:
DRAMATY
- „Policja” (1958),
- „Tango” (1964),
- „Emigranci” (1974),
- „Miłość na Krymie” (1994).
OPOWIADANIA
- „Opowiadania z Trzmielowej Góry” (1953),
- „Półpancerze praktyczne” (1953),
- „Wesele w Atomicach” (1956).
POWIEŚCI
- „Maleńkie lato” (1956(,
- „Ucieczka na południe” (1961).