Wiesław Myśliwski
(25 marca 1932, Dwikozy)
Urodził się pod Sandomierzem, mieszkał w Starachowicach, Dwikozach i Sandomierzu. W Sandomierzu też poznał swoją przyszłą żonę
Wacławę Stec i zdał maturę w 1951 r.
Jest absolwentem filologii polskiej na KUL-u. Po studiach podjął pracę w Warszawie, w Ludowej Spółdzielni Wydawniczej na różnych stanowiskach.
Od 1975 roku redaktor kwartalnika „Regiony”, w latach 1993-1999 także dwutygodnika kulturalnego „Sycyna”
Prozaik i dramaturg. Autor sztuk: „Złodziej”,, „Klucznik”, „Drzewo”, „Requiem dla gospodyni”.
Debiutował powieścią „Nagi sad” (1967), utworem wielowarstwowym, będącym metaforą współczesnych przemian cywilizacyjno-społecznych, adaptacja telewizyjna pt. „Przez dziewięć mostów” (1972).
Druga powieść to „Pałac” (1970) obrazuje siłę, pragnienia i możliwość awansu ludzi wsi polskiej, utwór ma formę monologu chłopa, owczarza Jakuba, który po wojnie wkracza do pałacu opuszczonego przez właścicieli. Utwór jest projekcją marzeń i wrastania przez Jakuba w rolę pana. Powieść jest odczytywana jako studium karykaturalnego zwyrodnienia chłopskich marzeń i ambicji, jako symbol groteskowego dążenia do wyrzeczenia się własnej kultury i tożsamości klasowej.
Problematykę tę najpełniej przedstawił Myśliwski w powieści „Kamień na kamieniu” (1983), gdzie los bohatera i los całej warstwy chłopskiej podniósł pisarz do symbolicznej rangi całego losu ludzkiego.
Twórczość Myśliwskiego obejmuje następujące powieści:
- „Nagi sad”, 1967,
- „Pałac”, 1970,
- „Kamień na kamieniu”, 1983,
- „Widnokrąg”, 1996,
- „Traktat o łuskaniu fasoli”, 2006,
- „Ostatnie rozdanie”, 2013,
- „Ucho igielne”, 2018.
W swoich utworach Myśliwski odwołuje się wielokrotnie do doświadczeń dzieciństwa i młodości, lecz tak je przetwarza, przetwarzając wszystko tak, że trudno jest wskazać miejscowości, w których lokalizuje utwory, ale w komentarzach odautorskich kieruje czytelnika ku ziemi świętokrzyskiej.