Narcyz by l synem nimfy Lirope, pięknym myśliwym, który najlepiej czuł się we własnym towarzystwie. Nie lubił towarzystwa ani dziewcząt, ani chłopców.Duma i dzikość zniechęcały go do wszelkich związków. Nie wzruszała go także miłość nimfy Echo. Za sprawą bogini Ramnuzji (Nemezis) zakochał się w samym sobie. Podziwiał własne odbicie w tafli źródełka. Spełniła się klątwa odrzuconego kochanka, pokochał – nie będąc kochanym. jego uczucie nie było spełnione, popadł więc w rozpacz, czuł ogromną tęsknotę, długie godziny wpatrywał się w swą ukochaną twarz, odbijająca się w wodzie, której nie mógł dotknąć. W końcu oszalał z żalu i dręczącego go pragnienia, poranił swoje gładkie ciało i umarł ze słowami na ustach, kierowanymi do własnego wizerunku. Po śmierci jego ciało zamienione zostało w kwiat, który nazwano narcyzem.
- Bohater mitu to symbol samozachwytu i miłości własnej, polegającej na przesadnej dbałości o ciało.
- Taka postawa nazywana jest narcyzmem w codziennym życiu.
- Mit skłania do głębszej refleksji nad metaforą historii Narcyza.
- Los młodzieńca to niemożność poznania samego siebie.
- Wyraża poszukiwanie tożsamości, aż do destrukcji swojej osoby.
- Mit odczytywany jest również jako punkt widzenia artysty w stosunku do swego dzieła.
- Symboliczne pochylanie się nad własnym wizerunkiem ilustruje zapatrzenie artysty we własne dzieło (egocentryzm, indywidualizm).