Norbert [patron chrześcijański]

  • Urodził się w 1082 roku w miejscowości Xanten w Nadrenii.
  • Uczył się w Kolonii.
  • Przyjął święcenia niższe i subdiakonat, ale nadal pozostawał świeckim człowiekiem.
  • Nie chciał rezygnować z wszystkich uroków życia, a także z obawy  przed rygorami życia w klasztorze.
  • Pewnego dnia uległ wypadkowi na koniu i to wydarzenie  sprawiło, że dokonała się w nim przemiana duchowa.
  • Porzucił lekkomyślny tryb życia i został pokutnikiem.
  • Przyjął świecenia kapłańskie, zrezygnował z majątku i stał się przykładem pokutniczego, ubogiego życia.
  • Skupił wokół siebie 4-0 towarzyszy i osiadł z nimi w małej wsi w lasach Premontre.
  •  Grupa stanowiła początek kanoników nazywanych norbertanami, uzyskując  u papieża Honoriusza II akt zatwierdzający zakon.
  • Norbert wkrótce został biskupem Magdeburga i przywrócił diecezję do świetności.
  • Zmarł w 1134 roku.

  • Norbert to imię germańskie, złożone ze słów nord = północny i bert = sławny znakomity, co oznacza  sławny mąż z północy.
  • Święty Norbert jest patronem:
    • Magdeburga,
    • Pragi,
    • norbertynów,
    • norbertynek.
  • Dzień św. Norberta to 6 czerwca.

 

[na podstawie Słownika patronów chrześcijańskich, Janiny Kryńskiej]