Tadeusz Nowak
( 11 listopada 1930, Wietrzychowice – 10 sierpnia 1991, Skierniewice)
- Prozaik, poeta, tłumacz.
- Pochodził z ziemi tarnowskiej i wielokrotnie w swojej twórczości nawiązywał do stron rodzinnych.
- Debiutował tomikiem Uczę się mówić w 1953 roku.
- W 1956 roku wydał zbiór Prorocy już odchodzą.
- Od 1956 roku sprawował funkcje redaktora Tygodnika Kulturalnego.
- Wybrana pozostała twórczość to:
- Jasełkowe niebiosa (1957)
- Ślepe koła wyobraźni (1958)
- Psalmy na użytek domowy (1959)
- Kolędy stręczyciela (1962)
- Obcoplemienna ballada (1963)
- Ziarenko trawy (1964)
- W jutrzni (1966)
- Takie większe wesele (1966)
- A jak królem, a jak katem będziesz (1968)
- Psalmy (1971)
- Diabły (1971)
- Dwunastu (1974)
- Półbaśnie (1976)
- Prorok (1977)
- Wiersze wybrane (1978)
- Wniebogłosy (1982)
- Pacierze i paciorki (1988)
- Za snem, za jawą, za pacierzem (2000)
- Do niektórych jego utworów artyści komponowali muzykę (np. Marek Grechuta i Grzegorz Turnau).
- Był laureatem Nagrody im. Stanisława Piętaka.
- Uhonorowano go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.