Marek Nowakowski
(2 kwietnia 1935, Warszawa – 16 maja 2014, Warszawa)
Pisarz (prozaik), przedstawiciel małego realizmu, publicysta, scenarzysta.
Prawnik z wykształcania.
Przedstawiciel Pokolenia ’56, debiutował w „Nowej Kulturze”.
Interesowała go tematyka ludzi z przestępczych peryferii dużych miast.
Subkultury paserów, złodziei, dziewczyn lekkich obyczajów, sklepikarzy, kombinatorów, pijaczków znalazły swe miejsce w jego utworach.
Wprowadził do książek autentyczny język tych ludzi, obrazował ich prawdziwe, nieraz tragiczne losy.
Wpływał na postrzeganie ich przez czytelnika, który szukał wyjaśnienia dla ich losu, beznadziejności, poniżania, alienacji.
Pisał kryminały, thrillery, literaturę piękną, powieści historyczne, przygodowe, pamiętniki, literaturę faktu, satyrę i inne.
Wybrana twórczość:
- „Kwadratowy” (1957),
- „Ten stary złodziej” (1958),
- „Silna gorączka” (1963),
- „Gonitwa” (1967),
- „Robaki” (1968),
- „Benek Kwiaciarz” (1969),
- „Mizerykordia” (1971),
- „Układ zamknięty” (1972),
- „Śmierć żółwia” (1973),
- „Gdzie jest droga na Walne?” (1974),
- „Książę nocy” (1978),
- „Raport o stanie wojennym” (1982),
- „Powidoki” (1995),
- „Warszawiak pilnie poszukiwany! (1998).