Czas międzywojenny to w poezji okres ścierania się różnych poglądów ideowych i estetycznych.
Obok skamandrytów, dla których ważne były tematy nowe, związane z codziennym życiem, była także silna grupa poetów, którzy prezentowali pogląd, ze należy zerwać z tradycją. Dla nich znacznie ważniejsza była forma. Doświadczenia człowieka XX wieku byłły dla nich nieporównywalne z wcześniejszymi, dlatego wskazywali na konieczność poszukiwania nowego języka poetyckiego, który byłby zdolny opisywać nową rzeczywistość.