27 Ksiąg Nowego Testamentu opowiada dzieje Chrystusa i Rodziny Świętej, mówi o działalności Apostołów już po śmierci Chrystusa. Wykłada nauki Chrystusowe.
Do kanonu należą: Księgi Historyczne, na które składają się:
Ewangelie, w dosłownym tłumaczeniu z j. greckiego: “radosne wieści, dobre nowiny”, spisane przez trzech synoptyków: św. Mateusza, Marka i Łukasza oraz czwarta, w powszechnym mniemaniu najpiękniejsza, najoryginalniejsza i najgłębsza, św. Jana, najmłodszego spośród Apostołów.
Dzieje Apostolskie – relacje z apostolskiej działalności św. Piotra (jednego z dwunastu apostołów, męczennika rozsławionego przez H. Sienkiewicza w “Quo vadis”, jedynego, który do dziś ma swego następcę w osobie papieża) i św. Pawła z Tarsu (nazywanego też “Apostołem Narodów” ze względu na zapał z jakim odbywał podróże misyjne), obrazujące rozpowszechnianie się idei chrześcijaństwa, spisane prawdopodobnie przez św. Łukasza, ucznia tego ostatniego.
Dzieło jest niejednorodne stylistycznie, zawiera zarówno mowy-katechezy Piotra i Pawła, jak i relacje z podróży, w których wybitną rolę odgrywają epizody.
21 Listów Apostolskich, w tym aż 14 pisanych przez św. Pawła, a 7 przez innych Apostołów.
List w starożytności był popularnym gatunkiem literackim i służył nie tylko do przekazywania informacji, ale także stanowił płaszczyznę rozważań filozoficznych i religijnych. Listy apostoła Pawła mają charakterystyczną budowę:
— wstęp,
— dziękczynienie Bogu,
— właściwy korpus listu (nauczanie orędzia Chrystusowego, zachęta do życia chrześcijańskiego),
— zakończenie.
— wstęp,
— dziękczynienie Bogu,
— właściwy korpus listu (nauczanie orędzia Chrystusowego, zachęta do życia chrześcijańskiego),
— zakończenie.