- Wiersz (fraszka) powstał w 1934 roku.
- Jest właściwie małym obrazkiem.
- Opiewa ciepło i spokój rodzinnego domu.
- Podmiot liryczny odnalazł w nim szczęście rodzinne.
- Pojawiające się wierszu wątki autobiograficzne (np. imiona Konstantego i Natalii) pozwalają przypuszczać, że Gałczyński chciał pokazać światu, że to właśnie on jest człowiekiem szczęśliwym.
- Radość i pogodny nastrój wiersza podkreślają liczne nawiązania do konwencji baśniowej oraz pełnego skrzatów z siwymi brodami świata legend i podań ludowych.
O, zielony Konstanty, o, srebrna Natalio!
Cała wasza wieczerza dzbanuszek z konwalią;
wokół dzbanuszka skrzacik chodzi z halabardą,
broda siwa, lecz dobrze splamina musztardą,
widać, podjadł, a wyście przejedli i fanty –
O, Natalio zielona, o, srebrny Konstanty