Rodzina jest podstawową grupą i instytucją we wszystkich społeczeństwach, dlatego też problematyka rodziny jest nadal aktualna i podejmowana na nowo, mimo upływającego czasu. Dla dziecka jest to naturalne środowisko wychowania i rozwoju. Niestety, nie wszystkie dzieci mają możliwość dorastania i wychowania w swojej biologicznej rodzinie, która winna być ich najbliższym środowiskiem.
Na szczególne więc zainteresowanie zasługuje problematyka dzieci pozbawionych prawidłowej opieki rodziców z różnych powodów, między innymi zaburzonej struktury rodziny, przemocy i agresji, uzależnień, ubóstwa, bezrobocia, niezaradności czy niesprzyjających warunków materialno-bytowych, które powodują, że rodzice nie są w stanie należycie wypełniać swoich zadań wobec dzieci.
Wychowanie dziecka i opieka nad nimi to zadania trudne i odpowiedzialne, tym bardziej, że obecnie mówi się o kryzysie rodziny i konieczności wspierania rodziny w tym obszarze lub przejmowania roli przez inne instytucje. Nikt oczywiście nie zdejmuje odpowiedzialności z rodziny za wychowanie i opiekę nad dziećmi, ale trwają intensywne działania w kierunku usprawnienia pracy wychowawczej i opiekuńczej różnych instytucji oświatowych i wychowawczych.
Istotnym problemem współczesnej rodziny są jej przemiany i odchodzenie od tak zwanej rodziny tradycyjnej, co warunkowane jest zmieniającą się sytuacją ekonomiczną i społeczną. Ewolucja rodziny wynika również ze zmiany roli kobiety, przemian w świadomości społecznej, znacznie zwiększonej liczby rozwodów, bezrobocia i bóstwa części społeczeństwa.
We wszystkich przypadkach, kiedy rodzina nie może sama realizować skutecznie swoich funkcji opiekuńczych i wychowawczych, społeczeństwo powinno udzielić jej wsparcia i pomocy. Pomoc ta może być realizowana różnych formach za pośrednictwem instytucji oświatowych i opiekuńczych.