Ojczyzna, kraj, Polska, patriotyzm to wielkie słowa i jakże ważne zawsze dla Polaków (współcześnie chyba nawet nadużywane, przez niektóre środowiska, dlatego ulegają pewnemu spłyceniu).
Przełom XVIII i XIX wieku to wzmożony czas polemik politycznych, aktywności publicystów, rozwoju publicystyki i poezji patriotycznej.
W poezji tej wyrażano obawy i niepokój o losy ojczyzny, podzielonej i zniewolonej przez trzech zaborców. Wszystkie myśli kierowane były niejako w stronę takich wartości jak wolność, honor, odpowiedzialność, równość, sprawiedliwość i niepodległość. To stało się determinantem nowej poezji, w której pisano o klęsce, ale też i nadziei na wolność i niepodległość (np. „pieśń Legionów Polskich we Włoszech” (Mazurek Dąbrowskiego) J. Wybickiego czy „Hymn do miłości ojczyzny ” Ignacego Krasickiego).