Pieśń patriotyczna napisana w dniach stanu wojennego w 1981 roku przez kleryka Karola Dąbrowskiego. Powstała w Krakowie, ale uroczyste odśpiewanie było w Warszawie, w kościele św. Stanisława Kostki, na prośbę ks. Jerzego Popiełuski wykonał ją zespół Michael. Zdobyła ogromną popularność, spiewana była śpiewana przede wszystkim na Mszach św. za Ojczyznę, ale także w polskich domach w kraju i za granicą.
Poprzez kraj przeszedł okrzyk grobowy,
Kiedy kat podniósł znów krwawą dłoń,
Pozostały sieroty i wdowy,
Ojców, mężów nastąpił zgon.
Ojczyzno ma, tyleś razy we krwi skąpana,
Jakżeż wielka jest Twoja rana,
Jakżeż długo cierpienie Twe trwa!
Tyle razy pragnęłaś wolności,
Tyle razy tłumił ją kat,
Ale zawsze czynił to obcy,
A dziś brata zabija brat.
Ojczyzno ma, tyleś razy we krwi skąpana,
Jakżeż wielka jest Twoja rana,
Jakżeż długo cierpienie Twe trwa!
Biały orzeł znów skrępowany,
Krwawy łańcuch zwisa u szpon,
Lecz już wkrótce zostanie zerwany,
I wolności uderzy znów dzwon.
Ojczyzno ma, tyleś razy we krwi skąpana,
Jakżeż wielka jest Twoja rana,
Jakżeż długo cierpienie Twe trwa!
O Królowo Polskiej Korony,
Wolność, miłość i pokój racz dać,
By ten naród boleśnie dręczony,
Odtąd wiernie przy Tobie trwał.
O Matko ma. Tyś Królową polskiego narodu,
Tyś wolnością w czasie niewoli,
I nadzieją, gdy w sercach jej brak.