- Okres burzy i naporu był nurtem literackim w Niemczech, trwającym w okresie około 1767 do 1785 roku.
- W drugiej połowie XVIII wieku w Niemczech następuje ożywienie intelektualne i artystyczne. Głos zabierają młodzi twórcy, którzy silnie negują ograniczenia, wynikające z racjonalistycznej filozofii i estetyki klasycystycznej. Zaczynają poszukiwania nowych inspiracji, a znajdują je m.in. u filozofa Jeana-Jacques’a Rousseau i podobnie jak on eksponują uczucie jako wartość tak samo istotną jak rozum.
- Znanym i szczególnie ważnym dziełem dla epoki były „Cierpienia młodego Wertera” Goethego. Pojawiły się w 1774 roku, a wielu uznaje je za jeden z manifestów pokolenia pisarzy „okresu burzy i naporu”.
- Manifestem nazywany jest także dramat Friedricha Schillera „Zbójcy”, wydany w 1781 roku.
- Oba dzieła przedstawiają historie nieszczęśliwych miłości, które kończą się tragicznie, Werter Goethego popełnia samobójstwa, zaś Karol Schillera popełnia zbrodnię.
- Obaj bohaterowie to buntownicy, którzy sprowadzają na siebie katastrofę, przeciwstawiają się obowiązującym stosunkom społecznym, przeszkadzającym im niejako w spełnieniu wielkich uczuć.
- Pisarze tego nurtu eksponowali wartość praw natury i jednostkowego geniuszu, ich dzieła są opozycyjne wobec oświeceniowego klasycyzmu, racjonalizmu i feudalnego porządku.