Palmiry to wieś leżąca w pobliżu stolicy, w Puszczy Kampinoskiej, istniejąca od XIX wieku, początkowo jako Palmira, nazwa zmieniona w latach 30. XX wieku na Palmiry. Jeszcze przed II wojną światową na jej terenie usytuowane były składnice amunicji, stąd dostarczano ją żołnierzom kampanii wrześniowej 1939. W czasie okupacji hitlerowskiej miejsce to zyskało nazwę „pierścienia śmierci”, bowiem w okresie od grudnia 1939 do lipca 1941 stało się miejscem pochówku bestialsko zamordowanych osób w więzieniach warszawskich (na Pawiaku, ulicy Daniłowiczowej i Rakowieckiej). Miejsce wiecznego spoczynku znalazło tu wielu cywilnych warszawiaków i członków organizacji podziemnych. Prawdopodobnie pochowano tam około 2000 ciał. Ekshumacji prochów dokonano w 1946 roku, ale rozpoznano jedynie 400 osób. Cmentarz wojenny oraz oddział Muzeum Warszawy pod nazwą Muzeum-Miejsce Pamięci Palmiry to świadectwo bestialstwa hitlerowców na terenach okupowanych. Byliśmy, pochyliliśmy głowy w hołdzie pomordowanym, zapaliliśmy znicz pamięci…
