„Pana Tadeusza” nazywamy epopeja narodową (eposem), ma bowiem wiele cech przypisywanych temu gatunkowi. Warto je poznać”
- jest to utwór obszerny,
- napisany został wierszem,
- każdy wers ma 13 zgłosek (sylab),
- taki sposób pisania przynależy wzniosłej poezji,
- ma charakterystyczną, patetyczną inwokację,
- patos łączy się z humorem,
- znaczącą rolę odgrywają sceny batalistyczne,
- przedstawione zostały bohaterskie czyny i wybitne postaci,
- czytelnik ogląda wielobarwną panoramę,
- poeta zastosował rozbudowane porównania,
- w utworze zachwyca bogata metaforyka,
- przedstawia losy narodu w ważnym momencie historycznym (zwaśniona społeczność rodowa jednoczy się przeciwko
narodowemu wrogowi, przy czym chłopi podniesieni zostają do godności członków narodu), - bohaterem zbiorowym uczynił poeta naród polski,
„Pan Tadeusz” jest także epopeją romantyczną, ponieważ rozbija całość gatunkową, Mickiewicz połączył wiele gatunków.
Historycy literatury mówią o „Panu Tadeuszu” jako o utworze wyjątkowym, niepowtarzalnym, które stanowi pełny zbiór polskich archetypów narodowych.
Podsumowując – w „Panu Tadeuszu” zostały zobrazowane:
- wielka i mała ojczyzna,
- świat ludzi i świat natury,
- świat szlachecki,
- pamięć przeszłości,
- tradycje,
- wyidealizowany świat dzieciństwa.