- Istnieje wiele interpretacji tego dzieła.
- Obraz jest rodzajem gry twórcy z widzem, stanowi pochwałę iluzji.
- Jest portretem rodziny królewskiej, bohaterami są postaci, przedmioty, światło i przestrzeń.
- Obraz przedstawia wnętrze, tzw. dolny apartament książęcy madryckiego pałacu – Alcazaru.
- Komnata jest scenerią, światło w obrazie pada z prawej strony wielkiego okna, którego nie widać w kadrze.
- Osoby na pierwszym planie przedstawiono rytmicznie, niemal w rzędzie.
- Centralną pozycję infantki podkreśla biała suknia.
- W głębi w półmroku, ukazane są ciemne geometryczne plany obrazów.
- Dobrze widocznym elementem dalekiego planu są otwarte drzwi, w których stoi mężczyzna i lustro z przedstawieniem pary królewskiej.
- Nastrój obrazu jest spokojny i poważny.
- Malarz patrzy wprost na widza, stojąc przed sztalugą z ogromnym płótnem.
- Przed siebie patrzą też w zastygłych pozach: infantka, karlica, dwórki adorują księżniczkę, ochmistrz i ochmistrzyni dyskretnie rozmawiają.
Bohaterowie obrazu:
- Diego Velázquez (1599-1660)nadworny malarz Filipa IV Habsburga, malował rodzinę królewską, zabiegał też o inne funkcje, na pasku ma klucz- insygnium szambelańskie, na piersi znak przynależności do Zakonu św. Jakuba (domalowany po śmierci artysty),
- Filip IV i jego żona Marianna Austriaczka, para przedstawiona w niejednoznaczny sposób, nie jest jasne czy jest to odbicie lustrzane czy jest w opartym na sztaludze portrecie,
- Infantka Małgorzata, pięcioletnia wówczas córka pary królewskiej,
- Maria Agustina Sarmiento, dwórka, córka kapitana generalnego artylerii hiszpańskiej, przyklękając podaje księżniczce napój na tacy,
- Isabel de Velasco, dwórka, składa ukłon przed infantką,
- Maribarbola (Maria Barbola) i Nicolasito, para karzełków,
- Diego Ruiz de Azcona, ochmistrz i Marcela de Ulloa, ochmistrzyni.
- Jose Nieto Velázquez majordomus, ukazany w głębi obrazu po prawej stoi w otwartych drzwiach i odsłania kotarę.
- Pies rasy mastin de la Mancha.
- Lustro, pokazuje naturalne ograniczenia obrazu, jego dwuwymiarowość, zabieg wykorzystany, by pokazać niewidoczną stronę przedstawionych przedmiotów lub sytuację po drugiej stronie.
- Obrazy wiszące na ścianie, dzieła które znajdowały się na hiszpańskim dworze, niektóre z nich udało się znawcom malarstwa rozszyfrować (np. Palla i Arachne Rubensa, Apollo i Marsjasz Jordaensa).
- Sztaluga, płotno na sztaludze, niczym kotara, przesłania część wnętrza.