„Pieśń Konfederatów barskich” to część dramatu „Ksiądz Marek” wybitnego polskiego romantyka Juliusza Słowackiego. Twórcą melodii był Andrzej Kurylewicz (1932-2007, kompozytor, pianista, trębacz i dyrygent). Melodia powstała w latach siedemdziesiątych XX wieku dla potrzeb inscenizacji utworu Słowackiego.
Tekst jest manifestem wiary katolickiej, wyrazem miłości do ojczyzny, bardzo ważnym dla ówczesnych emigrantów, którzy musieli opuścić kraj z powodu prześladowań oraz represji po powstaniu listopadowym.
Nigdy z królami nie będziem w aliansach,
Nigdy przed mocą nie ugniemy szyi,
Bo u Chrystusa my na ordynansach,
Słudzy Maryi!
Więc choć się spęka świat i zadrży słońce,
Chociaż się chmury i morza nasrożą,
Choćby na smokach wojska latające,
Nas nie zatrwożą.
Bóg naszych ojców i dziś jest nad nami!
Więc nie dopuści upaść w żadnej klęsce.
Wszak póki On był z naszymi ojcami,
Byli zwycięzce!
Więc nie wpadniemy w żadną wilczą jamę,
Nie uklękniemy przed mocarzy władzą,
Wiedząc że nawet grobowce nas same
Bogu oddadzą.
Ze skowronkami wstaliśmy do pracy
I spać pójdziemy o wieczornej zorzy,
Ale w grobowcach my jeszcze żołdacy
I hufiec Boży.
Bo kto zaufał Chrystusowi Panu
I szedł na święte kraju werbowanie;
Ten de profundis z ciemnego kurhanu
Na trąbę wstanie.
Bóg jest ucieczką i obroną naszą!
Póki On z nami, całe piekła pękną!
Ani ogniste smoki nas ustraszą,
Ani ulękną.
Nie złamie nas głód, ni żaden frasunek,
Ani zhołdują żadne świata hołdy,
Bo na Chrystusa my poszli werbunek,
Na jego żołdy!