Przedrostki typu: super-, hiper-, ekstra-, eks-, pseudo-, anty-, piszemy razem z wyrazami pospolitymi, np. arcyrzadki, eksmąż, superdziewczyna.
Jeśli przedrostek jest częścią nazwy własnej, wyraz pisany wielką literą, to po nim stosuje się łącznik, np. super-Polak.
Przymiotniki złożone z dwóch równorzędnych członów piszemy z łącznikiem, np. szaro-zielony (szary i zielony). Zapisujemy je razem w przypadku, gdy jeden człon określa drugi, np. szarozielony (zielony z odcieniem szarości).
Zestawienia rzeczownikowe o członach równorzędnych piszemy z łącznikiem, np. kardiolog-pediatra (osoba wykonująca dwa zawody), ale inżynier informatyk, lekarz reumatolog (człon drugi określa pierwszy). W rzeczownikach złożonych z dwóch różnych członów znaczeniowo równorzędnych piszemy łącznik, gdy kolejność tych członów została przestawiona, np. cud-dieta, ale dieta cud.
W połączeniach wyrazowych z członami niby-, quasi- stosujemy łącznik, niby-artysta, quasi-umysłowy.
Niby w pojęciach przyrodniczych piszemy razem, np. nibynóżki.
Jeśli cząstka niby występuje w porównaniu, to piszemy ją oddzielnie, np. piękna niby kwiat.