- Wiersz jest erotykiem (liryka miłośna).
- Składa się z 4 strof, napisanych jedenastozgłoskowcem.
- Tematem wiersza jest pocałunek.
- Opis pocałunku stanowi poetycką metaforę.
- Pocałunek zilustrowany jest jako podziwiani i przeżywanie pięknego krajobrazu.
- Wiąże się z pachnącymi ziołami, białymi śniegami, wioską, widokiem z perspektywy, zapachem tymianku.
- Krajobraz jest piękny, spokojny, zmienia się wraz z uczuciami bohaterów.
- W poetycki sposób nastąpiło połączenie uczuć, emocji z naturą.
- Występują metafory (np. „lasy włosów”), epitety (np. „Białe śniegi”), uosobienia (np. „umierała młoda wstydliwość sielska w zapachu tymianku”).
Błądziłem lasem twoich włosów — zioła
I płacz odkryłem. I schodziłem niżej
Na białe śniegi zimowego czoła,
Gdzie płacz już umilkł, a był cień lichtarzy.
Potem zwiedzałem pamiątki twej twarzy,
Coraz to bliżej — i coraz to bliżej
Ust twoich dobrych uśpionego sioła:
W nim co się zdarzy — raz tylko się zdarzy.
I wszedłem w sioło. A była pogoda
Pod całym niebem twego podniebienia.
Gdzieś w cichym kątku umierała młoda
Wstydliwość sielska w zapachu tymianku.
Nagle wróciłem — i stałem na ganku.
Patrząc jak wokół krajobraz się zmienia,
Jak wschodzi pierwsza gałąź bzu w ogrodach,
I gną się rzęsy pod rosą poranku.