Rodzaj utworu charakterystycznego dla folkloru miejskiego. Najbardziej popularne to ballady Warszawy, Lwowa czy Łodzi, mające wszystkie wyznaczniki gatunkowe. Te cechy charakterystyczne to, np.:
- sympatyzowanie z honorowym bandytą , np. „Ballada o Felku Zdankiewiczu”,
- moralitet i przestroga, np. „Czarna Mańka”,
- gorące uczucie miłości, np. „Królowa Powiśla”,
- zabawy miejskie, np. „Bal na Gnojnej”,
- podnoszenie na duchu podczas okupacji, np. „Siekiera, motyka”,
- obrona ofiar, w przypadku ballad więziennych.
Ballady ilustrowały sytuacje życiowe złodziei, gloryfikowały honorowy kodeks postępowania, potępiała tych, którzy go nie przestrzegali.
Inną odmianą podwórzowych ballad ulicznych stały się piosenki powstania warszawskiego, popularyzowane przez poszczególne oddziały, np „Pałacyk Michla”.