- Odmiana poezji, która zawiera opisy ruin, zniszczonych zamków, starych domostw i innych budynków, będących pewnego rodzaju pretekstem do rozważań oraz refleksji o historii, przemijaniu, narodowej przeszłości, filozofii dziejów i rozmyślań o ruinie jako źródle przeżyć estetycznych.
- Zdobyła popularność w neołacińskiej poezji XVI wieku.
- Rozrosła się w okresie baroku i czasach romantyzmu.