Pokolenie stracone

Pokolernie stracone, pokolenia których młodość przypada na szczególnie burzliwe lata, czas wojny czy rewolucji, określenie użyte po raz pierwszy przez Ernesta Hemingwaya.

1. A. Mickiewicz, „Dziady” cz. III.
2. J. Słowacki, „Kordian”.
3. B. Prus, „Lalka”.
4. E. Orzeszkowa, „Nad Niemnem”.
5. S.  Żeromski, „Rozdziobią nas kruki, wrony…”.
6. S. Żeromski, „Ludzie bezdomni”.
7. K. Przerwa-Tetmajer, „Koniec wieku XIX”.
8. E.M. Remargue, „Na Zachodzie bez zmian”.
9. F.S. Fitzgerald, „Wielki Gatsby”.
10. A. Gide, „Fałszerze”.
11. S. Żeromski, „Przedwiośnie”.
12. K.K. Baczyński, „Pokolenie”.
13. T. Rózewicz, „Ocalony”.
14. J. Andrzejewski, „Popiół i diament”.
15. R. Bratny, „Kolumbowie. Rocznik dwudziesty”.
16. T. Różewicz, „Świadkowie albo nasza mała stbilizacja”.
17. E. Lipska, „My”.