- Wiersz z gatunku bezpośredniej liryki refleksyjnej.
- Zaliczany tzw. liryków lozańskich.
- Ma charakter osobisty, co pozwala czytelnikowi odwołać się do biografii poety.
- Nazywany jest najkrótszą próbą biografii poety.
- Powstał w latach 1839-1840,
- Stwor ciągły, złożony zaledwie z 5 wersów.
- Mimo niewielkich rozmiarów pełen emocji, co jest charakterystyczne dla romantyków.
- Stanowi refleksję , rodzaj rozrachunku z własnym życiem
- Dzieciństwo wywołuje miłe wspomnienia szczęśliwych chwil (w rodzinnym Zaosiu k/Nowogródka).
- Młodość jawi się jako „górna i durna”.
- Dojrzałości poeta wystawia surową ocenę, nazywając ją „wiekiem klęski”.
- Nastrój wiersza jest smutny, przygnębiający, co podkreśla motyw łez.
- Występują epitety (np. „dzieciństwo sielskie, anielskie”), powtórzenia (np. „polały się łzy me czyste, rzęsiste”).
- Utwór jest bardzo rytmiczny, wręcz melodyjny i oszczędny w formie.
Polały się łzy me czyste, rzęsiste
Na me dzieciństwo sielskie, anielskie,
Na moją młodość górną i durną,
Na mój wiek męski, wiek klęski:
Polały się łzy me czyste, rzęsiste…