- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- Tematem jest postawa człowieka wobec życia.
- Człowiek u Stachury postrzegany jest wieloznacznie (nieraz dosłownie, nieraz z zabarwieniem symbolicznym, „żeby człowiek był człowiekiem”).
- Stanowi niejako przepis na bycie szczęśliwym.
- Podmiot lityczny proponuje czytelnikowi katalog wartości, dzięki którym człowiek osiąga zadowolenie, spokój i szczęście, a są to m.in. optymizm, wrażliwość, dostrzeganie piękna wokół, znoszenie przeciwności,m wytrwałość czy sprawiedliwość.
- Tytuł wiersza stanowi pojęcie związane z liturgia mszy, prefacja jest bowiem częścią mszy, mającej charakter dziękczynny i pochwalny.
- Poprzez język i konstrukcje składniowe autor nawiązuje do stylu biblijnego, czego przykładem sa np. powtórzenia, akcentujące znaczenie opisywanych treści, wartości.
- Nastrój wiersza jest podniosły i uroczysty.
- Wiersz nie posiada żadnych znaków interpunkcyjnych, poeta zastosował różne środki artystyczne, wspomniane powtórzenia (np. „Zaprawdę godnym i sprawiedliwym słusznym i zbawiennym”), przenośnie (np. „Iść i padać z- padłych- wstawać”), wyliczenia (np. „godnym i sprawiedliwym”).
Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Śmiać się głośno
Płakać cicho
Deszcz ustaje sady kwitną
I tego trzymać się trzeba
Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Iść i padać
Z- padłych- wstawać
Przeszła wojna
Wstaje trawa
I tego trzymać się trzeba
Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Śledzić gwiazdy
Grać na skrzypcach
Astronomia
I muzyka
I tego trzymać się trzeba
Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Być uważnym
Pełnym pasji
Dobra wasza
Gwiżdżą ptaki
I tego trzymać się trzeba
Zaprawdę godnym i sprawiedliwym
Słusznym i zbawiennym jest
Żeby człowiek
W życiu onym
Sprawiedliwym
Był i godnym
Żeby człowiek
Był człowiekiem
Lecą liście
Szumi w lesie
Wiatr z obłoków
Warkocz plecie
I tego trzymać się trzeba