Program 12 Kroków dla Dorosłych Dzieci kładzie nacisk na rolę poznawania siebie samego i przemian świadomości jako głównych mechanizmów zdrowienia. Polega na dzieleniu się z innymi doświadczeniem, siłą i nadzieją. Dla wielu jest filozofią życia, która pomaga zrozumieć jak wiele dobrego wynika z odkrycia i pogłębienia natury duchowej. Nie jest związany z żadną organizacją religijną, choć dla wielu jest zgodny z ich wyznaniem. Stosując go korzystamy z pomocy i wsparcia Siły Wyższej i innych ludzi.
Krok pierwszy – Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec skutków uzależnienia, – że przestaliśmy kierować swoim życiem. W terapii krok pierwszy ma DDA doprowadzić do miejsca, w którym mogą określić przyczyny zachowań kompulsywnych i obsesyjnych, którymi nie mogą kierować. Czyniąc pierwszy krok ważnym jest, aby siebie nie oceniać zbyt surowo, ważnym jest aby zdać sobie sprawę z bezsilności, aby coś zmienić. Podejmując ten wysiłek mogą zobaczyć własne ograniczenia. ”Krok Pierwszy składa się z dwóch części: (1) przyznania się do naszej bezsilności wobec skutków zachowań uzależnieniowych lub dysfunkcyjnych, będących spuścizną naszych opiekunów dzieciństwa, i (2) przyznania, że nie kierowaliśmy i nie będziemy w stanie kierować naszym życiem, jeśli się nie zmienimy”. Poprzez zaakceptowanie własnej bezsilności i zrozumienie, że nie kierowaliśmy naszym życiem i nie kontrolowaliśmy naszego życia, jesteśmy w stanie zobaczyć, że nasze próby skrywania naszych ograniczeń paraliżowały nas. Dopiero wtedy, gdy spojrzymy na siebie z całą uczciwością i poddamy się wymogom programu, możemy wkroczyć na drogę zdrowienia.
Krok drugi – uwierzyliśmy, że Siła większa od nas samych może poskładać nas w całość. Krok drugi nazywany jest krokiem nadziei. Na tym etapie dostrzegamy duchowe aspekty życia, zaczynamy wierzyć w możliwość pomocy siły wyższej. Podążając za nią, zaprzestajemy walczyć. ”Krok drugi jest podstawą rozwoju duchowego, który umożliwi nam osiągnięcie poczucia osobistego spełnienia”. Ten krok pozwala zobaczyć, że życiu może być nadana pełnia. Program określa pełnię jako „kwitnące zdrowie, wolność od chorób, okaleczeń, ułomności, szkód i defektów”. Na tym etapie dostrzegamy, że nasze zachowanie pod wieloma względami jest nieprawidłowe. Dostrzegamy naszą winę, nasze przyjmowanie roli ofiary, sprzeciw wobec autorytetów, nasze ułomności w sferze emocjonalnej i psychicznej.
Krok trzeci – postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga jakkolwiek pojmujemy Boga. Krok trzeci w terapii jest momentem postanowienia, że nasze życie musi ulec przemianie, że powierzymy Sile Wyższej wiele spraw w naszym życiu. Krok trzeci pozwala na stopniowe uwalnianie się od ciężaru doświadczeń. Wykonując krok trzeci powierzamy naszą wolę i życie opiece Boga, jakkolwiek pojmujemy Boga.
Krok czwarty programu skłania nas do gruntownego i odważnego obrachunku moralnego. Pozwala spojrzeć na nasz system zaprzeczeń. Krok ten pozwala nam w zrozumieniu naszych zachowań, zobaczeniu, co oznacza bycie Dorosłym Dzieckiem. Jak doświadczenia z dzieciństwa wpływają na nasze dorosłe życie. Uświadamiamy sobie, że żyjemy w ciągłym strachu, izolacji, tłumieniu gniewu. Jak jesteśmy nadopiekuńczy, zabiegamy o ciągłą akceptację, jak boimy się odrzucenia autorytetów. Czujemy strach przed autorytetami. „Krok czwarty zazwyczaj obnaża tkwiące w nas uczucia, niezapomniane urazy i osobiste słabości, które były przyczyną uraz, przygnębienia i utraty poczucia własnej wartości”.
Stosując Program 12 Kroków w dalszej terapii wyznajemy swoje błędy sobie, Bogu i drugiemu człowiekowi. Stosując krok szósty i siódmy eliminujemy swe nieskuteczne zachowania z pomocą Boga. Kolejnymi etapami jest sporządzenie listy osób, na które nasze zachowanie miało wpływ oraz jakie zadośćuczynienie jest konieczne i jak należy je uczynić. Praca nad tymi krokami pokazała prawdziwe oblicze naszych nieskutecznych, chorych zachowań. Krok dziesiąty rozpoczyna etap pielęgnacji. Końcowe etapy służą do modlitwy i medytacji polepszaniu naszych kontaktów z Siłą Wyższą, której powierzyliśmy nasze życie. Wierząc w siłę działania programu nauczyliśmy się pomagać innym, dzielić się nim z innymi.
Program 12 kroków oparty jest na wierze, modlitwie i medytacji. Pozwala przyspieszyć zdrowienie i rozwój duchowy. Stosując tą terapię zyskujemy siłę i wiedzę, która pozwala na rozwój emocjonalny, umysłowy i duchowy. Nasze nowe zachowanie wpływa na kontakty z naszą rodziną, bliskich i dalszych znajomych. „Program ma zastosowanie we wszystkich aspektach naszego życia. Musimy jedynie chcieć stosować Kroki we wszelkich naszych poczynaniach. Jest to proces stopniowy, ożywczy i niekończący się nigdy. Powoli, dzięki pogłębianiu się kontaktu, z naszą Siłą wyższą, poznamy, czym jest miłość, rozwój, spokój wewnętrzny i prawdziwa radość”.
-
Prajsner, M.: „Rodzina dysfunkcyjna”. Remedium,7, 2002.
-
Robinson, B.E. i Lyn Rhoden ,J.: “Pomoc psychologiczna dla dzieci alkoholików”. Warszawa 2000.
-
Sobocki, M.: „Metody badań pedagogicznych”. Warszawa 1982
-
Sobolewska, Z. „Odebrane dzieciństwo”. Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości. PTP. Warszawa 1994.
-
Sztander, W. „Dzieci z problemem alkoholowym” Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości. Warszawa 1999.
-
Tereszkowska – Łowińska, H.: „Psychologiczne pozycje życiowe DDA”.Terapia Uzależnienia i Współuzależnienia,3. 2000.
-
Woititz, Janet G. „Dorosłe dzieci alkoholików”. Warszawa 2000
-
Zaborowski, Z.: „Wstęp do metodologii badań pedagogicznych”. Wrocław 1973
-
„12 Kroków dla Dorosłych Dzieci* z uzależnionych i innych rodzin dysfunkcyjnych”. Wydawnictwo „AKURACIK”. Warszawa. 1996.