- Wiersz z 1958 roku, ze zbioru „Dziewięć Muz”.
- Utwór ciągły.
- Zaliczany do gatunku liryki sytuacyjnej.
- Jest pewnego rodzaju żartem poetyckim.
- Poeta stworzył humorystyczny obraz uwolnienia Prometeusza.
- Wiemy, że Prometeusz odbywał karę za pomoc ludiom.
- Kiedy Heraklea chciał go uwolnić Prometeusz zakazał mu, podkreślając, że z górami Kaukazu mu do twarzy.
- Poeta wykorzystał głównie epitety (np. „Jowisz srogi”).
Wstawszy raz lewą nogą z łóżka Jowisz srogi
Zwołał na zgromadzenie olimpijskie bogi
I rzekł: „Mam tego dosyć! Niech Herkules rusza
I wyzwoli natychmiast z pęt Prometeusza,
Bo czy się wam podoba to, czy nie podoba,
Obrzydła mi już tego pyszałka wątroba
I ten orzeł, co mu ją wieczyście wyżera,
I łańcuchy, i dzikie skały, et cetera.”
I poszedł, aby rozkuć go, Herkules z młotem,
Lecz Prometeusz na to: „Ani mowy o tem,
Nie tykaj kajdan, niech ci się nawet nie marzy!
Czy nie widzisz, jak mi z tym Kaukazem do twarzy?”