- Wiersz z gatunku liryki refleksyjnej.
- Tytuł utworu kierunkuje czytelnika w stronę gór.
- To tam, przy pierwszym skojarzeniu, można zobaczyć przepaście i rozpadliny.
- W wierszu odnajdziemy kilka poetyckich obrazów.
- Pierwszy to starsza kobieta w czarnej sukience i drucianych okularach stojąca przed „przepaścią krawężnika”.
- Ta metafora oddaje uczucia starszej pani, dla której przekroczenie ulicy pełnej samochodów jest aktem odwagi.
- Młodzi ludzie czuja się znacznie pewniej w tej sytuacji.
- Drugi poetycki obraz to chłopak podbiegający do kobiety i bezpiecznie przeprowadzający ją poprzez tę uliczną przepaść.
- Ten gest sprawia, że „rozstępują się straszliwe ciemności nagromadzone nad światem przez złych ludzi”.
- Staruszka zapomina o wcześniejszych przykrych doświadczeniach.
- Uzmysławia sobie, że ludzie potrafią być dobrzy.
- Szczególnie krzepi takie postępowanie w przypadku młodych osób.
- Metaforyczna refleksja o ludziach i świecie: ważne, by ludzie byli wobec siebie życzliwi, tolerancyjni , wrażliwi i gotowi udzielić innym wsparcia.
- Miłość i życzliwość człowieka do człowieka to szlachetne cechy charakteru chłopca, ktory umocnił w staruszce wiarę w istnienia dobra w świecie zła.
- Wiersz ma budowę stroficzną.
- Brak jest znaków interpunkcyjnych, co umożliwia własną interpretację.
- Poszczególne wersy mają różną długość.
Babcia w czarnych sukniach
Drucianych okularach
Z laseczką
Stawia stopę
Nad przepaścią krawężnika cofa
Rozgląda się bojaźliwie
Choć nie widać śladu samochodu
Podbiega do niej chłopczyk
Bierze za rękę
I przeprowadza
Przez otchłań ulicy
Na drugi brzeg
Rozstępują się
Straszliwe ciemności
Nagromadzone nad światem
Przez złych ludzi
Kiedy w sercu
Małego chłopca
Świeci iskierka
Miłości